نحوه برخورد پیامبر اکرم (ص) با کارشکنی های یهود

شیوه مدارا و گذشت

شیوه پیامبر(ص) در برخورد با اهل کتاب، مدارا و گذشت بود. با همه کارشکنى و کینه ورزى هایى که نسبت به پیامبر اکرم (ص) و مسلمانان به کار مى بستند، آن حضرت، حقوق انسانى آنها را محترم مى شمرد و در رعایت آزادى دینى آنها مى کوشید. «در اسلام حتى براى مرد مسلمان، زناشویى با غیرمسلمان را که اهل کتاب باشد جایز نموده، حتى اگر اسلام را هم قبول نکند (گرچه زن مسلمان را از ازدواج با غیرمسلمان منع کرده)، و «ماریه قبطیه» از زنان پیامبر اسلام(ص) که براى وى فرزندى به نام ابراهیم آورد، خود مسیحى است. مقوقس فرمانرواى اسکندریه او را به پیامبر هدیه داد» در حالى که دین مسیح ازدواج با زن غیرنصرانى را جایز نمى دانست، مگر آن که دین عیسى را قبول کند و زن نصرانى نیز حق ازدواج با غیرمسیحى نداشت. پیغمبر اسلام از ابتداى ورود به مدینه و پس از آن در برابر همه بدرفتارى یهودیان صبور بود و از نفاقشان چشم مى پوشید و آنها را با مسلمانان برابر مى گرفت و رسوم دینشان را محترم مى داشت.

مطالب مرتبط:

علل و عوامل کارشکنی یهودیان علیه پیامبر اسلام

حوزه های کارشکنی یهود علیه پیامبر اکرم (ص) (1)

حوزه های کارشکنی یهود علیه پیامبر اکرم (ص) (2)

نتایج کارشکنی های یهود علیه پیامبر اسلام
ایجاد پیمان نامه ها و وفاداری به این پیمان هاپیامبر برای برقراری آرامش و امنیت در مدینه، پیمان نامه هایی امضاء نموده و به ادیان الهی دیگر آزادی عقیده داد. پیامبر(ص) مدینه را حرم اعلام کرد، و دستور داد مردم در امور اجتماعی همکاری کنند. البته در این پیمان نامه ها گناهکاران و ستمگران استثناء بودند. این پیمان نامه ها از هر جهت به نفع اسلام بود، چون مسلمانان با دشمنان خود اتمام حجت می کردند و مدتی ازتوطئه آنان در امان بودند. پیامبر(ص) به یهودیان خیبر نامه نوشتند و آنان را دعوت کردند تا به فطرت و حق برگردند، نشانه های پیامبری خود ومسلمانان را که در تورات آمده بود، تذکر دادند. بعد آنها را به چیزهایی که برایشان مقدس است، قسم دادند و فرمودند: «اگر در تورات می یابید که به محمد(ص) ایمان بیاورید، ما شما را به سوی خدا و پیامبر او دعوت می کنیم. پیامبر(ص) در تمام مدت بر اساس پیمان نامه ها با یهودیان رفتار می کردند. آن حضرت بر پیمان هایى که با یهودیان بسته بود استوار بود و اگر یکى از آنها برخلاف پیمان رفتار مى کرد به مجازات او اکتفا مى کرد و دیگران را به گناه او نمى گرفت. وى با یهودیان مدارا مى کرد. وقتى پیمان خود را مى شکستند و بر آنها دست مى یافت در مجازاتشان حد اعتدال را نگه مى داشت و یا به حکم کسى که یهودیان او را به داورى انتخاب کرده بودند رضایت مى داد، چون داورى «سعدبن معاذ» درباره یهود بنى قریظه. براى نمونه، پیغمبر(ص) در سال ششم هجرى با راهب هاى کلیساى «سنت کاترن» نزدیک کوه سینا و نیز با مسیحیان پیمانى بست که گذشت و بردبارى یا همدردى مذهبى را به ما تعلیم مى دهد، چه در این پیمان، پیغمبر براى مسیحیان حقوق و اختیارات و مصونیت و آزادى مهم و قابل ملاحظه اى قائل شده است و مخصوصا به مسلمانان حکم اکید شده که بر طبق مندرجات آن عمل کنند و حتى براى متخلفان مجازات خیلى سخت معین بوده است. در این عهدنامه اولا خود پیغمبر متعهد شده، سپس به پیروانش امر اکید فرموده است که از مسیحیان دفاع و حمایت کنند، مواظب باشند کسى به آنها آزار نرساند، از معابد و کلیساهایشان دفاع نموده، نگذارند کسى به آنها بى احترامى کند و نیز اقامتگاههاى کاهنان و کشیشان را حراست و حفاظت نمایند، از ایشان مالیات یا عوارضى بر خلاف عدل و انصاف نباید گرفته شود، هیچ اسقفى را کسى نمى تواند از قلمرو اسقفى خویش تبعید کند،هیچ مسیحى را نمى شود مجبور بر ترک مذهب خود نمود یا کسى حق ندارد هیچ راهبى را از صومعه خود خارج سازد، هیچ کسى نمى تواند زائر قبر حضرت مسیح را از زیارت منع نماید، کسى نمى تواند هیچ کلیسایى را براى بناى مسجد یا ساختن خانه براى مسلمانان خراب کند، اگر مسیحیان براى مرمت و ترمیم معابد و کلیساهایشان یا در سایر امور مربوط به دیانت و مذهب احتیاج به کمک و همراهى پیدا کنند بر مسلمانان لازم است که به آنان کمک بدهند. تاکید بر نقاط مشترک ادیان پیامبر(ص) سعی می کرد با تاکید بر نقاط مشترک ادیان بین آنها اتحاد ایجادکند. پیامبر برای دعوت به توحید واقعی (کلمه سواء) زحمات زیادی کشیدند. اما اهل کتاب از مسیر توحید منحرف شدند. اهل کتاب هم در مکه و هم در مدینه برای کارشکنی با پیامبر(ص) بحث و مناظره می کردند. آنها می خواستند محبوبیت پیامبر را کم کنند، اما چون پیامبر به منبع علم یعنی خداوند متصل بود، این بحث و مناظره بر حق بودن او را ثابت می کرد. در این بحثها پرسش هایی مطرح می شد. از جمله چگونگی خلقت یعنی خداوند متعال. دانشمندان یهود نزد پیامبر(ص) رفته می پرسیدند این مخلوقات را خدا آفریده است پس خدا را چه کسی آفریده است. پیامبر از هدف آنها آگاه شد و خشمگین شد، اما جبرئیل نازل شد وآیات سوره توحید را بیان کرد. سپس علمای یهود پرسیدند: کیفیت خلقت توسط خدا چگونه بوده و منظور از دست خدا چیست؟ رسول خدا برآشفت، جبرئیل برای دومین بار نازل شد و آیه ۶۷ سوره زمر را تلاوت کرد. خدا در این آیه می فرماید:«آنها خدا را آن گونه که شایسته است، نشناخته اند، در حالی که تمام زمین در روز قیامت در قبضه اوست و آسمان های پیچیده دردست او، خداوند منزه و برتر است از شریک هایی که برای او می پندارند. علت ناراحتی پیامبر در برابر سؤالات یهود این بود که آنها عالمان یهود بودندو بر کتاب های دینی آگاهی کامل داشتند و جواب بسیاری از این سؤال ها رامی دانستند. این سؤالات برای خوار کردن رسول خدا و گمراهی مردم عادی بود. روزی افرادی از پنج دین: یهود، نصاری، دهریه، ثنویه و مشرکان عرب نزد پیامبر آمدند و گفتند: ما می گوییم عزیر فرزند خداست و می خواهیم نظرشما را بپرسیم. پیامبر فرمود من به خدای یگانه ایمان آوردم و اگر شما برای عزیر کرامتی قائل هستید و می گویید او فرزند خداست پس باید برای حضرت موسی که برای اولین بار تورات را آورد، کرامت بزرگتری قائل باشید، و اگر منظور شما از رابطه فرزندی، رابطه فرزندی زمینی است به معنی زادن و زاده شدن، پس برای خداوند، آفریننده قائل هستید و این کفراست. بعد از این پاسخ محکم یهود گفتند: ما را رها کن تا فکر کنیم. قضیه دیگر این بود که روزی یهود و نصاری نزد پیامبر رفته گفتند: بین ما داوری کن. پیامبر(ص)فرمود داستان خود را بگویید: یهود و نصاری هر یک در مورد دیگری گفتند: ما به خدای واحد حکیم و اولیای او ایمان داریم و دیگری(یهود یا نصاری) بر چیزی از دین و حق نیستند. پیامبر فرمود: هر دو شما خلاف کار، فاسق و کافر هستید. آنها گفتند ما به تورات و انجیل ایمان داریم پس چگونه کافریم؟ پیامبر فرمود: این دو کتاب برای راهنمایی شما و نجات از سرگردانی نازل شده اند، اگر به آن عمل نکنید موجب بدبختی شماست وگناهکار خواهید بود.

استفاده از تحدی
پاسخ دیگری که پیامبر(ص)به کارشکنی های یهود داد این بود که از تحدی استفاده کرد، یعنی آنها را دعوت کرد اگر می توانند مانند قرآن سوره یا آیه ای بیاورند، زیرا پیامبران الهی برای اثبات پیامبری خود معجزاتی دارند، معجزه پیامبر اسلام نیز قرآن کریم است. پس پیامبر برای اثبات حقانیت خود از قرآن استفاده نمود. خداوند در آیات ۲۳ و ۲۴ سوره بقره می فرماید: اگر می توانید مثل قرآن سوره ای بیاورید. همچنین در روایتی از امام حسن عسگری (ع) آمده است، خداوند متعال می فرماید: اگر در آنچه محمد(ص) می گوید، شک دارید سورهای مانند قرآن از تورات، انجیل، زبور و صحف ابراهیم بیاورید. این عمل یعنی دعوت به مقابله به مثل تحدی نام دارد، این تحدی نه تنها در مکه و مدینه یعنی در زمان پیامبر(ص) بلکه امروز هم ادامه دارد و برای همه زمان ها است.

روش موعظه و ارشاد
روش دیگر پیامبر در برخورد با کارشکنی ها موعظه و ارشاد آنها بود. وقتی پیامبر(ص) متوجه شد که یهود به عهد خود وفادار نیست و قصد فتنه دارد، آنها را در بازارشان جمع کرد و فرمود: ای گروه یهود بترسید که همان عذابی که به قریش نازل آمد بر سر شما نازل شود. یهود بنی قینقاع پاسخ دادند: ازاینکه با مردم بی خبر از فنون جنگی، برخورد کردی مغرور نباش، تو توان رویارویی با ما را نداری. در این وقت آیه ای از سوره انفال نازل شد که تکلیف پیامبر را روشن کرد. خداوند در این آیه می فرماید: به طور عادلانه به آنان اعلام کن که پیمانشان لغو شده است، زیرا خداوند خائنان را دوست ندارد.

مبارزه با فساد فرهنگی و اخلاقی یهود

از کارشکنی های یهود فساد فرهنگی و اخلاقی بود، پیامبر برای نابودی فساد، کارهای جدی انجام داد. پیامبر(ص) ابتدا یهود را هم به اسلام دعوت کردند، اما وقتی آنها پیمان شکنی کرده و فتنه و آشوب ایجاد کردند، پیامبر فرمان جهاد و مبارزه مسلحانه را صادر کرد. البته فرمان جهاد فقط مخصوص یهود نبود و هر قبیله ای را که پیمان شکنی می کرد، شامل بود. بر اساس پیمان نامه، اگر قبیله ای پیمان شکنی می کرد، باید مجازات می شد و مجازات برای مردان اعدام و برای زنان و فرزندان اسارت بود، بعضی قبایل هم مجازات کمتری می شدند و تنها از جامعه مسلمانان اخراج می شدند.

منبع سایت طهور