تلاش رژیم اسرائیل برای نفوذ در بالکان

رژیم صهیونیستی به دنبال کوتاه شدن دست خود از روابط با برخی قدرت‌های جهانی به دنبال نفوذ در کشورهای حوزه بالکان است‌ تا از رأی آنها علیه دولت مستقل فلسطینی استفاده کند.

رژیم صهیونیستی در هفته‌های اخیر تلاش زیادی را برای محاصره درخواست فلسطینی‌ها برای اعلام دولت مستقل فلسطینی در سازمان ملل که قرار است در سپتامبر آینده صورت بگیرد، به کار بسته و این در حالی است که اسرائیل می‌داند که این طرح دست کم از هم‌اکنون 100 رأی را از میان کشورهای عدم تعهد و سازمان همکاری اسلامی (کنفرانس اسلامی سابق) دارد.
بخشی از این فعالیت‌ها در اروپا، به دست آوردن تأیید کشورهای حوزه بالکان است که از دیرباز از مدافعان آرمان فلسطین بوده‌اند. بسیاری از کشورهای حوزه بالکان در دهه‌های پیش روابط خوبی با جهان اسلام آغاز کردند و به تبع آن در سال 1967 روابط دیپلماتیک خود را با رژیم اسرائیل قطع کردند.
اما بعد از فروپاشی دیوار برلین و از هم پاشیدگی این کشورها و تغییر در حاکمیت تعدادی از آنها در راستای منافع غرب، پای رژیم صهیونیستی نیز به برخی از این کشورها باز شد، تل‌آویو در آن زمان در روابط خود با کشورهای حوزه بالکان چند محور را دنبال می‌کرد که نفوذ در این منطقه و دستیابی به یهودیان آن برای انتقال به سرزمینهای اشغالی از جمله این اهداف بود.
اما به نظر می‌رسد که رژیم اسرائیل پس از می سال 2010 میلادی و تیرگی روابط خود با ترکیه روابط خود با کشورهای بالکان را افزایش داده است؛ البته این تلاش برای نفوذ در حوزه بالکان از سوی ترکیه نیز مشهود بود، این کشور بعد از به قدرت رسیدن حزب عدالت و توسعه در سال 2002،  فعالیت زیادی را در این راستا انجام داد.
این گزارش به سفرهای "آویگدور لیبرمن" وزیر خارجه اسرائیل به کرواسی و آلبانی و سفر بنیامین نتانیاهو به این کشورها نیز اشاره کرده و می نویسد که این رابطه کم کم در می سال 2011 میلادی به نتیجه نشست و صربستان چند روز بعد از اعلام رسمی خود در زمینه حمایت از دولت مستقل فلسطین اعلام کرد که این کشور را به رسمیت نخواهد شناخت.
الجزیره در ادامه به ابعاد نفوذ اسرائیل در بلگراد، کرواسی، آلبانی، رومانی و بلغارستان نیز اشاره کرده و می‌نویسد که با این حال به اعتبارات مختلف رژیم اسرائیل موفق به رابطه با بوسنی و هرزه‌گوین، مقدونیه، کوزوو و تعداد دیگری از این جمهوری‌ها نشده است، با این حال اسرائیل مطمئن است که بوسنی و هرزه‌گوین به دولت مستقل فلسطین رأی نخواهد داد، چرا که رأی به آن مستلزم توافق سران سه قوه در این کشور است.
یونان نیز از دیگر کشورهایی است که بعد از تخریب رابطه اسرئیل با ترکیه در اولویت سیاست خارجه این رژیم قرار گرفت، آتن که پیش از این کشوری غیردوست برای تل‌آویو به شمار می‌رفت بعد از سال 2010 میلادی شاهد سفر نتانیاهو بود تا روابط جدیدی میان دو طرف ایجاد کند، تلاش یونان برای مانع‌تراشی در روند حرکت کاروان آزادی2 به سوی غزه بخشی از نشانه‌های روابط خوب میان دو طرف است.

 البته درست است که بخشی از این روابط می‌تواند برای جلوگیری از رأی‌دادن به کشور مستقل فلسطین در سازمان ملل باشد اما بی تردید رویکردهای آویگدور لیبرمن در ایجاد ائتلاف میان اسرائیل با کشورهای کوچک قاره‌های پنج‌گانه نیز در این روند بی‌تأثیر نیست و ازسوی دیگر تل‌آویو که از نفوذ به کشورهای آمریکای‌لاتین بازمانده و آن را حیات خلوت ایران می‌داند در پی ایجاد جایگزینی برای آن در میان کشورهای آفریقایی، اروپایی و آسیای جنوب‌شرقی است.
تئوری اساسی لیبرمن در تقابل با کشورهای دیگر این است که تل‌آویو بتواند علاوه بر حمایت قدرت‌های بزرگ استعماری، حمایت سایر قدرت‌های درجه دو را نیز به دست آورد، سیاستی که البته با خوی استعماری و وحشی‌گری اسرائیل ناهمخوان است و هر از چند گاهی با تجاوزی جدید به فلسطین یا یک کشور همسایه تمام رشته‌های تل‌آویو در طول سالیان گذشته را پنبه می‌کند.

منبع مشرق،