فرانسیس فوکویاما در یکی از سخنرانی های معروفش می گوید اگر هالیوود کار خویش را بدرستی انجام دهد برای ترویج مدل دموکراسی آمریکایی نیازی به جنگ های دوره ای با بهانه های مختلف، در اقصی نقاط جهان نیست.
اصولا باروری تخیل استراتژی مهمی در امر تولید محصولات هالیوودی برای اقشار سنی مختلف به حساب می آید. حال اگر خروجی های هالیوود را از جنبه های ساختاری برای ردیف های سنی مختلف تفکیک کنیم، خواهیم دید رویکردها و محصولات هالیوود در هزاره سوم در حوزه کودک و نوجوانان به صورت کاملا چشمگیری افزایش یافته است. در یک دوره مشخص قبل از دهه نود میلادی تولیدات در حوزه کودک و نوجوان بیشتر به ادبیات معاصرکلاسیک و کمیک ها معطوف می شد و بیشتر محصولات برای ردیف های سنی زیر پانزده سال، توسط شبکه های کابلی تولید و پخش می شد. در دهه نود (دوره فانتزی پروری هالیوود) آثاری نظیر تنها در خانه، داستان اسباب بازیها و… در حوزه کودک یکتازی می کردند. داستان اسباب بازی (بخش سوم) از دل همان دوران فانتزی پروری دهه نود با متدهای هزاره سوم تولید شده است، اما ضرورت تولید قسمت سوم داستان اسباب بازی ها غیر از سود کلان اقتصادی اش، در دقت و هوشمندی جان لستر خالق این مجموعه، نهفته است. وی اهداف استراتژیک صاحبان پیکسار را برآورده ساخته و لستر فرمول های فانتزی را با نگاهی ایدئولوژیک- سیاسی پیوند زده تا محصولش یک مقدمه چینی ساده برای برجسته ساختن نمادهای آمریکایی- صهیونیستی باشد. استراتژی خالقان این مجموعه موازی سازی رویای صهیون با باور تخیل کودکانه است، این طرح کلی عموما برای اقشار سنی بالاتر نیز جاذبه آفرینی می کند.
داستان اسباب بازی ۳
در طول فیلم مگامایند از لباس‌های جادوگری استفاده می کند و شاید یکی از جالب ترین مسائل درباره این فیلم شعاری باشد که بر روی کاور آن نوشته شده است که همان پیام و محور اصلی فیلم است: What if the bad guy won یعنی چه اتفاقی می افتد اگر پسر بد برنده بشود؟