چهارشنبه قرارمان درب شرقی ورزشگاه آزادی

قرارمان هم اتفاقا ایندفعه باید در درب شرقی باشد چون استقلالی ها از درب غربی می آیند که می شود جایگاههای 8 و 9 و بقیه! ما در جایگاه 23 می نشینیم به جای همه پرسپولیسی هایی که در آن بازی همراهی مان نمی کردند هم شعار می دهیم.

به گزارش وبلاگستان مشرق، یکی از دانشجویان دانشگاه تهران در وبلاگ "عدل و داد" نوشت:

جسارتا بنده یک خواهش عاجزانه از همه فعالان حوزه جهان اسلام دارم که بحث در باب انتقاد یا عدم انتقاد به نیروی انتظامی را تا اطلاع ثانوی تعطیل کنند. بحث های تکراری و کلیشه ای در مورد اینکه انتقاد به یک جای نظام مساوی زیر سوال بردن نظام است یا نه و آدمهایی که هنوز متاسفانه نتوانسته اند نسبت خودشان را با آنچه در این نظام به اسم اسلام صورت می گیرد و ما باید برای حفظ آبروی انقلاب و نظام و اسلام و ولی فقیه تکلیفمان را با این ناخالصی ها روشن کنیم را نفهمیده اند و تا بحث انتقاد به یک جای نظام وسط می آید قیافه شیخ بیسواد و خاتمی و موسوی و دیگران در ذهن شان نقش می بندد و در توهم امکان سوء استفاده خارجی ها و داخلی ها در صورت اصلاح یک عیبی از نظام میفتند یک سر ماجرا هستند؛

در مقابل سر دیگری که ما بسیجی ها و حزب اللهی ها را موجود درجه یک قلمداد کرده و مردم را موجود درجه 2 می دانند و اگر باتوم نیروی انتظامی در استادیوم به بدنشان نخورده بود هرگز تن به انتقاد از این ارگان درحال فاسد شدن را نمی دادند! الآن هم از موضع گیری ها و بیانیه هایشان که شروع شود معلوم است که همه خواسته شان همین کتکی است که خودشان خورده اند، وگرنه هیچ مشکلی با بر باد رفتن آبروی انقلاب ندارند. همین هایی که با یک قول آقای احمدی مقدم خوشحال شدند! اگر چه مشکل ما با نیروی انتظامی به یکی دو جا بر نمی گردد و مردم در اداره جات نیروی انتظامی هم کار که داشته باشند، تفکر موجود در نیروی انتظامی مردم و ارباب رجوع را جانوران چهار پا قلمداد می کند با آن برخوردهای زشت و زننده! ولی در پرانتز محض اطلاع همه، آقای احمدی مقدم هیچ گونه قولی حتی برای پیگیری فجایع استادیوم هم نداده اند.

هرکس در مراسم ختم پدر آقای زاکانی در مسجدالنبی نارمک حضور داشت و هنگام این مصاحبه بصورت زنده حرف ها را شنید می داند که اینها تیتری گرفته اند از آن حرفها که اصلا احمدی مقدم نزد و فقط بخاطر پایین آوردن وزن مطالبه و فشارهای مردمی بوده است! چراکه احمدی مقدم هیچ مشکلی با برخورد آن چنانی نداشت!

بحث اولویت بندی و غافل شدن یا نشدن از قضایا

بنده به شدت این مساله را اعتقاد دارم که بحث نیروی انتظامی اینقدر اصلی شد که مسائل منطقه را فرعی کرد! ولی باور بفرمایید خیلی ها مثل بنده حقیر هیچ مسئولیتی در هیچ تشکلی ندارند که بتوانند از آن استفاده کنند برای بیانیه دادن یا هرچیز دیگر و فقط صرف شرکتشان در این بحث ها من باب صدور نظر اجتهادی شان بوده و منفعت دیگری نه شامل حال کتک خورده ها، نه بنده، نه شما و نه اسلام و انقلاب نمی کند.

زود نگران می شوند که با پرداختن به یکی حتما آن یکی زیر سوال خواهد رفت. همین تفکر های یک وجهی بود که موجب شد امسال این بلا بر سر سالگرد پیام هشت ماده ای حضرت آقا بیاید که آمد و رفت و انگار هم نه انگار. وزن جهان اسلام که زیاد شد بعضی ها زود تکلیف دانشان سیر شد و عدالت را سپرده اند در بایگانی تا بعدها رسیدگی شود. امثال من که مغزشان ظاهرا توانایی پیگیری یکی از آرمانهای انقلاب را بیشتر ندارد می گویند وقتی قضایای منطقه فروکش کرد به عدالت هم خواهیم پرداخت.

دشمن سوء استفاده هایش را زمانی می کرد که در ایام فتنه شبانه روزی تصاویر ضرب و شتم های مردم بی گناه و در خیلی از موارد بی اطلاع در خیابانها و ایستگاههای بی آرتی و غیره را به نمایش می گذاشت. دشمن سر قضیه کوی سوء استفاده کرد و با چند تا مثل کوی و کهریزک آبروی انقلاب بر باد رفت. همین اخباری که در مورد کشته شدن زندانی ها در بحرین مخابره می شود در مورد همین ام القرا هم به همه نقاط جهان مخابره می شد. حضرت آقا تند ترین انتقادها را به نیروی انتظامی در دیدارها می کنند که اخبارش هم عمومی می شود. آقا می گویند شما پیشانی نظام اید در برخورد با مردم و این برخوردهای گاها ناشایسته در شان مردم نیست. حالا اگر یک سری دانشجوی بسیجی با دغدغه برای پیگیری همین دردهای آقا بخواهند کاری کنند برای اصلاح همین پیشانی که دیگر کریح شده یک عده از خود آقا هم جلو می زنند و می گویند سواستفاده می شود.
داریم فرصت را ازدست می دهیم. تشکل ها هرکاری به نظرشان می رسد برای نیروی انتظامی انجام بدهند بروند با شورای مرکزی شان مشورت کنند انجام بدهند. از برخورد وحشیانه نیروهای انتظامی با مردم که یکی اش ورزشگاه بود بگذریم، ضرب و شتم در ورزشگاه خیلی عالی بود یعنی بهترین اتفاقی بود که می توانست برای ما بیفتد برای بیشتر رسانه ای کردن حضورمان در ورزشگاه.

آسیب شناسی حضورمان در استادیوم برای آینده

همین الان باید یک آسیب شناسی بشود برای آینده! اینکه اولین بار یک بازی در ایران و در دنیا در سطح باشگاههای آسیا برگزار شد که همه رسانه های در حال پوشش بخصوص رسانه ملی مجبور شوند کلا صدای استادیوم را ببندند خودش کلی پیام برای مخاطب دارد که از ترس چیست که هیچ صدایی از تماشاگرها در تلویزیون نمی آید. فردا که چند اخبار هم ضمیمه اش شود مردم می فهمند پس دیروز چه خبر بوده و این یعنی تمام تلاش جمهوری اسلامی برای سانسور کردن ما بر باد رفته است. این خودش هم اتفاق نادری بود که حتی یک مرتبه هم تلویزیون جایگاههای تماشاگر ها را نشان نداده است. در بدترین شرایط حداقل موقع زدن گل نشان می دادند، ولی الآن نه تنها نتوانسته اند بلکه یکبار هم گزارشگر از اتفاقات عجیب و غریب و نقل مکان یک عده ای در ضلع شمالی استادیوم خبر داده است.

اخراج ما از استادیوم هم اتفاق خاصی نبوده و یک رویه طبیعی در استادیوم است، بخصوص وقتی تیم های شهرستانی می آیند و بعد از بازی امکان در گیری هوادارن دو تیم در صورت تداخل خروج وجود دارد یک تیم را زودتر بیرون می کنند. تیم هم معمولا تیم مهمان است به دلیل کمتر بودن هوادارنش نسبت به تیم میزبان. فقط فرقش برای ما این بود که بعلت درگیری های قبلی یک مقدار مراسم اخراجمان خشونت آمیز تر از دیگر تیم ها و هوادارانشان برگزار شد. برنامه ریزی های خودمان هم برای استادیوم یک مقدار ایراداتی داشت که به ناهماهنگی ها مربوط میشد که به راحتی قابل رفع است. مثلا اگر در همان میلهای اطلاع رسانی که زده میشد جایگاهمان هم که باید 25 یا 26 معرفی میشد مشخص گشته بود دیگر آنهمه چند دستگی و رفت و آمد و بی برنامگی و غیره اتفاق نمی افتاد که یک سری وسطش بلند شوند بروند و یک سری بروند طبقه بالا و یک سری برخوردهای فرسایشی در اثر نشستن کنار پرسپولیسی ها بوجود بیاید. بعلاوه لیدر هایمان را هم باید از همین جا مشخص می کردیم. آنجا همه احساس دغدغه می کنند و مجتهد می شوند نهایتا همه خودشان لیدرند و هیچ کسی از هیچ کسی حرف شنوی ندارد. هزار تا شعار از هزار جا داده میشد جان دوستان از بدنشان جدا شد تا توانستند اواخر بازی 3 نفر را بعنوان مسئول معرفی کنند و از آن به بعد بود که شعارها یکپارچه شد و نظم قشنگی بوجود امد. می توانیم از همین جا حتی 3 تا بازوبند هم برای لیدرها بیاوریم که انجا مشخص باشند. در کل نمره بچه ها در استادیوم با اندکی ارفاق 20 بود. هرکس فقط یکبار استادیوم رفته باشد می داند تا حالا سابقه نداشته 500 نفر آدم بیایند استادیوم آزادی 100 هزار نفری را بذارند روی سرشان و 90 دقیقه کنتوراتی شعار بدهند و بعد هم کلی جنجال رسانه ای به پا کنند. خود لیدرهای پرسپولیس که بعدها باهاشان صحبت شد چنان تعجب کرده بودند که می گفتند ما خیلی که شعار می دهیم 15 دقیقه اول است بعد می نشینیم بازی را می بینیم! بعلاوه یک سری شعار های مناسبتی وسط بازی 10 دقیقه آخر هم که تیم عقب باشد نوبت مورد نوازش قرار دادن مربی است. ولی دهان خودشان هم بازمانده بود از اینکه یک سری استادیوم اولی آمده اند، همزمان هم 90 دقیقه کنتوراتی شعار داده اند هم در دو جبهه هم با نیروی انتظامی و هم با هواداران پرسپولیس مشغول جنگ و درگیری نیز بوده اند!
بعلاوه جایگاه 23 و جایگاههای اطرافش روبروی VIP مختص هواداران پرسپولیس است. یعنی شرق ورزشگاه مخصوص انهاست و غرب مخصوص استقلالی ها. من تا بعد از کتک هایی هم که خوردیم هنوز حکمت اینکه ما باید قرارمان را در درب شرقی ورزشگاه بگذاریم و محل نشستن مان هم در دل پرسپولیسی ها باشد را نمی فهمم. اینها همه را گفتم که در برنامه ریزی های بعدی اینها رفع و رجوع شود و ان شاا... یقین حاصل شود ما دست از پا دراز تر در بازی این هفته استقلال با النصر عربستان نیز حضور پیدا خواهیم کرد و حتما مرگ بر آل سعود را محکم تر از بازی قبل هم خواهیم گفت. قرارمان هم اتفاقا ایندفعه باید در درب شرقی باشد چون استقلالی ها از درب غربی می آیند که می شود جایگاههای 8 و 9 و بقیه! ما در جایگاه 23 می نشینیم به جای همه پرسپولیسی هایی که در آن بازی همراهی مان نمی کردند هم شعار می دهیم.

یک نکته دیگر اینکه گرچه تمرکز روی بحرین بود ولی دوز بحرین خیلی بالا رفته بود و هیچ خبری از یمن و لیبی و اردن و خود عربستان و جاهای دیگر نبود. این یعنی در لحاظ کردن شعار ها و لباس ها و پرچم ها و غیره در همگی باید رعایت حال انقلابهای منطقه را بکنیم.

لینک مطلب : http://www.mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=44729