نظم نوین جهانی (New World Order)

زمینه سازی ظهور ، بررسی علائم ظهور، شناخت شیطان و دجال ،مبارزه با صهیونیزم جهانی

نظم نوین جهانی (New World Order)

زمینه سازی ظهور ، بررسی علائم ظهور، شناخت شیطان و دجال ،مبارزه با صهیونیزم جهانی

سینمای یهودی

‏(1)یهودیان هنر عکاسی تصویر متحرک‏(2)(سینما)را اختراع نکرده‏اند؛در زمینه پیشرفت‏ مکانیکی یا تکنیکی سینما نیز قدم مؤثّری برنداشته‏اند.آنها در پرورش هنرمندان بزرگ،اعمّ از نویسنده یا بازیگر،که مواد مصالح اصلی پرده سینما را فراهم می‏کنند نقشی نداشته‏اند.عکاسی‏ حرکت،همچون سایر چیزهای سودمند دنیا،منشأ غیر یهودی دارد.امّا بنابر تقدیر عجیب و منحصر بفردی که یهودیان را بزرگترین رندان جهان ساخته است،منافع حاصله از سینما نصیب‏ مبتکران و پایه گذاران آن نشده بلکه قسمت غاصبان واستثمارگران گشته است.

وقتی در همه ساعات روز و شب میلیونها نفر از مردم در برابر در ورودی سالنهای سینما ازدحام می‏کنند و بی‏اغراق در تمامی نقاط مسکونی کشور صفهای بی‏انتهایی از انسانها به این‏ منظور تشکیل می‏شود،ارزش دارد بدانیم چه کسانی آنها را به سینما می‏کشانند،وقتی آنها خاموش و بیحرکت در سالنهای تاریک نشسته‏اند چه کسانی بر ذهنشان تأثیر می‏نهند،و در حقیقت چه کسانی انبوه عظیم نیرو و اندیشه بشری را که توسّط القائات سینما شکل گرفته و هدایت می‏شود،در اختیار گرفته و کنترل می‏کنند.

چه کسی بر قلّه این کوه سلطه ایستاده است؟پاسخ این است:صنعت سینمای ایالات متّحده‏ و تمام دنیا منحصرا تحت سلطه مالی و معنوی یهودیانی است که افکار عمومی را کنترل می‏کنند.

جنبه اخلاقی و معنوی تأثیرات سینما اکنون یک مسأله جهانی است.هر آنکه وجدان‏ اخلاقی بیداری دارد،از آنچه در حال انجام است و آنچه باید انجام شود بخوبی آگاه است.سینما پدیده‏ای است که ذوق و سلیقه را از بین می‏برد و اصول اخلاقی را تضعیف می‏کند و نباید آن را به‏ خود واگذاشت.امّا وجه تبلیغی سینما خود را با این صراحت به مردم نشان نمی‏دهد.اشتیاق‏ جریانهای مختلف برای برخوردار شدن از حمایت سینما حاکی از آن است که سینما به مثابه یک‏ نهاد تبلیغی عظیم شناخته شده است.شواهد فراوانی وجود دارد دالّ بر اینکه مسئولان مالی و تبلیغی یهود این جنبه سینما را از نظر دور نداشته‏اند.تبلیغات سینمایی به صورت فعلی را می‏توان چنین توصیف کرد:

این تبلیغات در خصوص یهود سکوت می‏کند،یهودیان بجز در موقعیتها و شرایطی‏ فوق العاده مطلوب و دلپذیر بر پرده سینما ظاهر نمی‏شوند.همچنین تبلیغات سینمایی یهود مذاهب دیگر را مورد تهاجم قرار می‏دهند.یک خاخام یهودی جز در بهترین و آبرومندانه‏ترین‏ کسوتها بر پرده تصویر نمی‏شود.او با همه شکوه و وقار مقام و منزلت خویش و تا آنجا که ممکن‏ است به شکلی جذاّب و مؤثّر نمایش داده می‏شود.روحانیون مسیحی،چنانکه هر سینمارو حرفه‏ای بسهولت به یاد می‏آورد،به اشکال مختلف،از مضحک گرفته تا بزهکار،بد جلوه داده‏ می‏شوند.این شیوه برخورد مشخصا یهودی است.همچون بسیاری از القائات پنهان و ناشناخته در زندگی ما که منشأ یهودی دارند،هدف از این کار این است که هر اندیشه آمیخته به احترام و مؤدبّانه‏ای درباره روحانیت حتّی المقدور نقض و خنثی گردد.

روحانیت کاتولیک بسرعت علیه تضییع منزلت روحانی خویش واکنش نشان دادند و در نتیجه خشم شدید آنان،یهود عقب نشست.اکنون هرگز نمی‏بینید که یک کشیش کاتولیک بر پرده‏ سینما تحقیر شود.ولی روحانی پروتستان همچنان به صورت شخصی قد بلند،مبتلا به زکام، ریاکار و متظاهر که در کاریکاتورهای ضدّ مسیحی ترسیم می‏گردد بر پرده ظاهر می‏شود.او اعمال‏ خود را با توسّل به اصول لیبرالیستی توجیه می‏کند،و این گونه،در حقیقت با یک تیر دو نشان‏ هدف قرار می‏گیرد:

یکی اینکه نماینده مسیحیت در انظار تماشاچیان تحقیر می‏شود؛دیگر اینکه‏ اندیشه‏های خطرناک مورد نظر یهود موذیانه به تماشاچی القا می‏گردد.

یک یهودی ممکن نیست‏ به عنوان صاحب یک مغازه قنادی بر پرده سینما به نمایش در آید،هر چند عموم صاحبان‏ مغازه‏های قنادی امریکا یهودی هستند؛ولی یک روحانی مسیحی به هر شکلی که تصورّش را بکنید،از دزد گاو صندوق گرفته تا فردی که کارش گمراه ساختن دیگران است،بر پرده ظاهر می‏شود و هیچ‏ کس هم اعتراض نمی‏کند.

به این جملات از پروتکلها توجّه کنید:

ما جوانان غیر یهود را با آموزش اصول و فرضیاتی که از نظر ما کذب محض است‏ ولی خود آنها را القا کرده‏ایم گیج و گمراه ساخته و روحیه آنان را تضعیف کرده‏ایم.(3)

ما از مدتها قبل به این امر توجّه داشته‏ایم که روحانیت غیر یهود را بی‏اعتبار نماییم.(4)

به همین دلیل است که ما باید شالوده ایمان را ویران کنیم،اصل خدا و روح‏ را از ذهن غیر یهود بزداییم و محاسبات ریاضی و امیال مادی را جایگزین این‏ معانی نماییم.(5)

در این زمینه می‏توان یکی از دو دیدگاه زیر را برگزید:یکی اینکه کاریکاتور ساختن از نمایندگان مذهب صرفا بیانگر یک ذهنیت دنیوی است‏[و هدف از آن تمسخر و تحقیر مسیحیت‏ نیست‏]؛دیگر اینکه این کار بخشی از مبارزه‏ای قدیمی برای براندازی‏[مسیحیت‏]است.

دیدگاه‏ نخست طبعا در میان غیر مطلعین رواج دارد و اگر هدف رسیدن به آرامش فکری است،این دیدگاه‏ بر نظر دوم رجحان دارد.امّا تعداد شواهدی که دیدگاه دوم را تأیید می‏کنند آن قدر زیاد است که‏ نمی‏توان آن را مردود شمرد.

سینما چه آگاهانه و چه صرفا از روی بی‏توجهّی به صورت سالن تمرینی برای ارائه‏ صحنه‏های ضد اجتماعی در آمده است.هیچ شورش یا انقلابی،مگر به صورت برنامه ریزی وتمرین شده،وجود ندارد،انقلابها خود بخود واقع نمی‏شوند بلکه حرکتهایی هستند که بدقت توسّط اقلیتها برنامه ریزی می‏شوند.تاکنون تنها تعداد اندکی انقلاب مردمی به وقوع پیوسته‏اند.

انقلابهایی که عناصر خرابکار موفّق به ایجاد آنها شده‏اند همواره آزادی و تمدّن را عقب رانده‏اند.

یک انقلاب موفّق باید قبلا تمرین شده باشد و این کار را در تصاویر متحرک بهتر از هر جای دیگر می‏توان انجام داد.این نوع«آموزش بصری»(6)را حتّی بیسوادترین و بی‏فرهنگترین اشخاص می‏توانند بفهمند.در حقیقت،روشنفکر و با فرهنگ بودن در این گونه امور آشکارا زیان بخش‏ است.مردم عادی سر خود را تکان می‏دهند،ابروهایشان را در هم می‏کشند و دستهای خود را در هم گره می‏کنند و می‏گویند:«اصلا نمی‏توانیم بفهمیم».

البته که نمی‏توانند بفهمند،ولی اگربیسوادی و بی‏فرهنگی را درک می‏کردند،این مسأله را نیز بوضوح می‏فهمیدند.

البتّه تا آنجا که به نمایش بزهکاری مربوط می‏شود اصلاح طلبان نیز صمیمانه با این نظرموافقند.پلیس به نمایش دقیق و تفصیلی شیوه به قتل رساندن یک فرد پلیس بر پرده سینما معترض است.تجّار به آموزش دزدی از گاو صندوق که هر روز در فیلمهای سینمایی به نمایش‏ در می‏آید اعتراض دارند.اخلاقیون با نمایش هنر اغواگری و به گمراهی کشاندن که رفته رفته به‏ مایه اصلی هر فیلمی با هر موضوعی تبدیل می‏شود مخالفند،علّت اعتراض و مخالفت آنان این‏ است که این گونه فیلمها را نوعی آموزش پلیدی و شرارت می‏دانند که ثمرات تلخی برای جامعه به‏ بار می‏آورد.این نوع«آموزش تصویری»همچنان ادامه دارد.هر آنچه با طغیان و بروز خشونت‏ مرتبط است توسّط این تصاویر متحرک به ذهن میلیونها نفر القا می‏شود،البتّه این امر ممکن‏ است تصادف محض باشد،امّا تصادفی بودن آن از«واقعیت»و تأثیر گذاری‏اش چیزی نمی‏کاهد.

مسایل دیگری در حوزه سینما وجود دارد که شایان ذکر است.یکی استفاده فزاینده از مؤلّفان غیر یهودی برای تولید تبلیغات یهودی است.بسیاری از آثار نویسندگان مشهور غیر یهودی‏ به وسیله تولید کنندگان یهودی بر پرده رفته‏اند.این آثار از نظر تبلیغی مؤثرّترند زیرا از پشتوانه‏ نامهای مشهور در عالم ادبیات برخوردار هستند.اینکه این مسأله تا چه اندازه به تمایل‏ نویسندگان به وارد شدن در حوزه تبلیغات طرفدار یهود مربوط می‏شود و تا چه حد به اکراه آنان از ردّ پیشنهادهای محبّت آمیز اشخاص صاحب نفوذ و ثروتمند سینما که مبالغ هنگفتی به آنان‏ پرداخت کرده و حتّی حاضرند بیشتر پرداخت کنند باز می‏گردد،موضوع دیگری است.(7)

با وجود گرایش افراطی موجود نسبت به سینما که اینچنین در کشور شیوع یافته است تهیه‏ و عرضه فیلمهای خوب متناسب با انبوه تقاضاهای مصنوعی،کاذب و تحریک شده تقریبا غیر ممکن به نظر می‏رسد.

اشتهای بعضی از مردم،خواهان دو فیلم در روز یا بیشتر است.زنهای‏ سبک سر و سطحی چند فیلم در بعد از ظهر و تعداد بیشتری هم در طول شب می‏بینند.با وجود تمامی مغزها و مهارتهایی که در کشور مشغول انجام این وظیفه‏اند،تولید یک درام یا کمدی‏ «با کیفیت»در هر ساعت امکانپذیر نیست.اینجاست که کنترل کنندگان یهودی از حدّ خود تجاوز کرده‏اند.آنها میزان تقاضا را به حدی بالا برده‏اند که جز با استفاده از تولیداتی که بناگزیر اصل‏ تقاضا را از میان خواهد برد قادر به بر آوردنش نیستند.هیچ چیز ارزش اجتماعی حرفه سینما را به اندازه اشتهایی افراطی و مبالغه آمیز برای تولیدات سینمایی تهدید نمی‏کند و این اشتها،تحریک و تشویق می‏شود تا وقتی به جنون مبدّل گردد.

کاری از گروه تحقیقات جنبش مصاف