مناظره حضرت علی (ع) و ابوبکر با یک یهودی

 

حضرت علی(ع) و ابوبکر با یهودی

<><>
<><>
<><>

<><> <><> <><> <><> انس بن مالک گوید: پس از درگذشت پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ   یک نفر یهودی، برای تحقیق درباره اسلام به مدینه آمد، و از مردم خواست   که او را به کسی‌که بتواند از عهده پاسخ سؤال‌های او برآید راهنمائی کنند. مردم، ابوبکر را به او معرفی کردند. آن مرد پیش ابوبکر آمد و گفت پرسش‌هائی دارم که   جز پیامبر و یا وصی او نمی‌داند؟ ابوبکر: هر چه می‌خواهی بپرس. آن چیست که خدا ندارد؟ آن چیست که نزد خدا نیست؟ و آن چیست که خدا نمی‌داند؟ ابوبکر عصبانی شد و به وی گفت:   این سؤال‌های مردم بی دین است، و تصمیم کشتن او را گرفت،   سایر مسلمانان حاضر هم کیفر آن مرد را کشتن می‌دانستند. ابن عباس که آنجا حاضر بود، گفت: دربارة این مرد، بی انصافی کردید. ابوبکر: نشنیدی که الآن چه گفت؟ ابن عباس: اگر می‌توانید جوابش را بدهید، وگرنه او را ببرید   پیش امام علی که تا به او پاسخ ‌دهد، چون من از پیامبر شنیده‌ام   که به علی بن ابیطالب می‌فرمود:   خدایا دلش را هدایت کن، و زبانش را استوار بدار ابوبکر گفت: یا ابا الحسن این یهودی از من مانند زنادقه   و بی‌دین‌ها سؤال می‌کند. علی ـ علیه‌السّلام ـ رو به یهودی کرد و فرمود: چه می‌گویی؟ گفت: من سؤال‌هائی دارم که جز پیامبر یا وصی او، پاسخش را نمی‌داند. امام علی(ع): مسائل خود را مطرح کن یهودی همان مسائل را تکرار کرد. امام علی(ع): اما آنچه خدا نمی‌داند، همان چیزی است   که شما یهودی‌ها می‌گوئید عزیز پسرخدا است، خدا نمی‌داند که فرزند دارد. و اما آنچه نزد خدا نیست، ستم به بندگان است که نزد او نیست  و اما آنچه خدا ندارد، همتا است ، که او بی‌همتا است. یهودی با شنیدن این سخن، شهادتین را بر زبان جاری کرد   ومسلمان شد و ابوبکر و حاضرین امیرالمؤمنین علی ـ علیه‌السّلام ـ   را کاشف الکرب (بر طرف کننده اندوه) لقب دادند.[1] [1] . الغدیر ج 7ـ ص 1795.